Башанг кийинган, Каптива минган, олтмишлардан ўтган бир кишининг нигоҳи автобус кутаётган йўловчига тушди.
Йўловчининг нигоҳи эса унга.
Икковининг кўнглида ҳам ўзига ҳос хавас уйғонди. Бадавлат киши ўйлади:
-"Қани энди ана шу одамнинг саломатлиги менда бўлса. Унинг ўрнида бўлсам, оддий уйда яшасам ҳам майли эди, пиёда юрсам ҳам майли эди. Енгил нафас олишини қаранг"...
Автобус кутаётган йўловчи эса шундай ҳаёл қиларди:
-"Қани энди бу одамнинг ўрнида мен бўлиб қолсам. Машинада бемалол кетардим, автобусда тиқилинчда эзилиб юрмасдан"...
Ҳа азизлар, ҳар кимнинг ўз дарди бор. Яратганга шукур қилиб яшайлик!
