» КУЙГАН ҚАНОТЛАР ҲАҚИДА РИВОЯТ
Фариштайдинг кўклардан тушган –
Елканг узра оқ, улкан қанот.
Пари эдим орзуни қучган –
Эртак эди мен учун ҳаёт.
Тўзғиб кетди жами эртаклар
Сен қошимда бўлганда пайдо.
Эдим елга дуч келган укпар,
Ер бағридан узилдим гўё.
Замин улкан хобгоҳга дўниб
Сени босди ғафлат уйқуси.
Малак ёдинг бир зумга тиниб
Унутдинг ё осмон қайғусин?..
Ерга тушди самовий қўшиқ –
Чидолмасдан фитна бошладим.
Қанотингни эртакка қўшиб
Тандирдаги ўтга ташладим.
Шунда чўчиб уйғондинг бирдан,
Олов, олов! Ҳурлик заволи!
Қанотларинг алангасида
Жилва қилди Мажнун жамоли.
Қисматингга секин бердинг тан,
Қолдинг мангу боғланиб ерга.
Тушларимда гоҳо сен билан
Кўкка учгум бахтиёр, бирга.
Бирдан қувонч сўнар кўзингда,
Сўнган қувонч дилни ғашлайди.
Ҳеч сабабсиз, шундоқ, ўз-ўздан
Қанотларинг ёна бошлайди.
Тушми ё ўнг, билмайман рости,
Ё бу қадим ҳислар уволи:
Аланганинг қоқ ўртасидан
Чиқиб келар Мажнун жамоли...
Рўзинг узун, кечанг – бир тутам,
Интилмайсан кўкка қайтишга.
Қанотлари ёқилган елканг
Кўниккандир ўтин ортишга.
Метки: