Бунчалар ғамгинсан, бунчалар маъюс,
Кел, жоним, дардингдан очақолгин сўз.
Армоннинг касрига бўлдингми тутқун?
Нега йиғлаяпсан, эзилиб ҳун-ҳун?!
Гўёки кўзингда қўзғалган тўфон,
Кўз ёшинг ичига чўкаман шу он.
Ҳолатинг кўрибон бўғилди нафас,
Азоб чекишингга чидолмасман, бас!
Қўй, ёмон кунларнинг барини унут,
Кел жоним қўлимдан маҳкам ушла, тут.
Дунёнинг шодлигин қулочга солиб,
Муҳаббат мулкида бўламиз ғолиб!
