Бахтиёр Турсунов шеъри.

Дилим тордир ховлим ундан яна торроқ,
Юрагимга сиғар фақат тўртта ўртоқ,
Онгим ожиз, мени юраккинам оқсоқ,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Руҳим кенглик истар, дил тўлади сафроларга,
Мажнун бўлиб сингиб кетай сахроларга,
Ғариб кўнглим ошиқ мани, Зухроларга,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Ҳар кун олиб кетар мени, хаёл оти,
Ахир уйда қололмайди, Мажнун зоти,
Сахроларни кездирсада иштиёқи,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Қайларгадир интилади ғариб кўнглим,
Не десада, шу нарсага мен ҳам кўндим,
Сабо билан елдим, гул бўлиб сўндим,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Ишқни инъом этсаларда гўзал қизлар,
Ишқни тариф этолмайди ожиз сўзлар,
Сахроларни адоғини кўрмас кўзлар,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Устимдан кулсинлар донолар аҳли,
Қалбимга санчилсин жохиллар жахли,
Бир умр кетмайди мухаббат захри,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?

Гуллаб яшнаб турсада-да кўнгил боғи,
Ғариб кўнглим ҳеч бирига кўнмас чоғи,
Аслида-ку учрамайди кўнгил соғи,
Бу ғариб кўнглимни энди нетаман?