Одамлар орасида ёлғиз юраман,
Ичимдаги дардимни ўзим биламан.
Икки эшик орасида қолган дунёни,
Бунча қисқалигига армон қиламан.
Шу қисқа йўлда ҳам давом этаман,
Гоҳ узр сўрайман, гоҳ кечираман,
Кимлардур тупроқда ётганин кўриб,
Тирик юрганимга шукр қиламан.
Тириклик абадиймас буни биламан,
Вақти келганида нафас олмай қўяман.
Борлигимда бир эслаб қўймаган инсон,
Йўқлигимда эслармикан деб ҳайрон бўламан.
